Het gastgezin en streng zijn

Het laatste reisverhaal stopte met de spannende mededeling dat ik mijn gastgezin misschien kreeg te zien. Dat is inderdaad gebeurd, al is het maar half. Maar laat ik 

het chronologisch vertellen voor het overzicht, dus later meer over het gastgezin.

Tijdens het ontbijt begon namelijk het echte werk. Het schoolhoofd kwam het huis binnen met de mededeling dat er een pagina van de examens ontbrak. Dus wat deden we? 

We gingen stemmen of de pagina erbij geschreven moest worden of dat we die weg wilden laten. Een makkelijke keuze uiteraard. Daarna werd ik direct gevraagd om te 

examineren, dus in de gaten te houden of ze spieken of niet. Het leek me geen probleem tot ik hoorde hoeveel de leerlingen proberen af te kijken. Het schijnt dat ze 

zelfs bij essay's de conclusies bij elkaar overnemen. Het kwam dus neer op een belangrijke klus voor mij en om meteen een beetje angst in te boezemen :P

De examens waren pas 's middags dus kreeg ik eerst nog een rondleiding van fr. Sojan. Het had al de hele nacht geregend en hij vond het veel te koud (net onder de 20 

graden), dus gingen we niet overal langs. Eerst liepen we naar de school. Deze heeft ongeveer 5 normale klaslokalen en 1 voor scheikunde lessen en dergelijke. 

Daarnaast is er nog een hok voor docenten. Ze hebben ook nog een bibliotheek, maar dat komt meer neer op een stilteruimte waar de leerlingen rustig kunnen werken.

De meeste docenten heb ik even kort ontmoet. Zo ver ik ze heb gezien aardige mensen die het redelijk moeilijk hebben met de scholieren. Het zijn namelijk echte pubers! 

Nonchalant, schreeuwend en overal tegen ingaan waren mijn eerste indrukken. Fr. Sojan kwam ook een aantal laatkomers tegen die dan straf kregen. Ze moeten gras gaan 

maaien wat echt een rot karwei is. Met een mes op een lange stok de hele tijd door het gras slaan, terwijl de rest aan het sporten is. Er werd direct bij gezegd dat ik 

die straf ook gerust mag geven.

Daarna zijn we richting de huizen van het dorp gelopen. Deze staan redelijk verspreid over het landschap en je kan er maar ongeveer twee tegelijk zien door de 

begroeiing. Alle huisjes zijn hier van baksteen met rieten daken. Toen we bij mijn gastgezin aan kwamen, was het eerste wat ik zag de koeien. Ze hebben volgens mij 

drie volwassen koeien en een kalfje van 1 week. Heel chill dus. Daarnaast lopen er ook nog veel kippen rond. De drie kinderen die voor de deur stonden waren redelijk 

schuw. Ze renden zelfs weg totdat hun vader er bij kwam staan. We mochten binnenkomen waar het redelijk donker was. In ongeveer 3 bij 3 meter stonden drie bankachtige 

dingen en daar hebben we even kort kennisgemaakt. In mijn toekomstige kamer lag nog een deel van de oogst, maar verder zag het er heel mooi uit. Het drupte maar op één 

plek en verder kwam het licht daar wel binnen door een glazen raampje. Achter het huis kreeg ik ook de 'douche' en het 'toilet' te zien wat neer komt op erg primitief. 

Eigenlijk was daarvoor alleen maar hout gebruikt. De vader kan een beetje Engels, maar niet heel goed. Hij heeft dan ook als doel om mij Chitumbuka te leren. De 

plaatselijke taal. Ik ben benieuwd!

Vervolgens mijn taak tijdens de examens. Het ging om een examen voor Form 2 (komt bij ons neer op ongeveer het tweede of derde jaar van de middelbare school). De 

schoolhoofd zette iedereen persoonlijk op zijn of haar plek, waarna ik in de gaten moest houden of ze bleven zitten. Het schoolhoofd liep weg en ik stond daar een 

beetje te kijken, terwijl de leerlingen allemaal wat lacherig aan het doen waren. Wel waren sommige zo netjes om andere stil te houden door te ssst'en. Eigenlijk 

precies zoals je ook op een Nederlands school ziet. Toen begon het echte werk. Ik moest de hele tijd de klas door lopen om ze maar in de gaten te houden. Elke keer dus 

maar kijken of ze dezelfde antwoorden hadden of niet of dat ze zaten te kijken. Na een half uur had ik eigenlijk al zoiets dat het wel prima was, maar zo snel als ik 

stil stond voor de klas begonnen ze wat onrustiger te worden. De krekels buiten hielpen ook niet mee. Gelukkig hoefde ik niemand weg te sturen en heb ik maar twee 

waarschuwingen hoeven geven.

Daarna mocht ik even mijn energie kwijt door te sporten. Op de school sporten ze elke dinsdag- en donderdagmiddag waarbij de vrouwen netbal spelen (een soort van 

korfbal), de mannen voetbal en een mix volleybal. Zelf heb ik meegedaan aan volleybal, maar ik moet zeggen dat ze echt heel goed zijn. Elke bal wordt zo'n beetje 

afgerond met een smash en een blok ontbreekt niet vaak. Erg leuk dus!

De dag erna zijn we de stad Mzuzu in gegaan. Dit is ongeveer 15 kilometer rijden. Met in de laadbak een 5-tal mensen vertrokken we en onderweg kwamen er nog een aantal 

bij. In de stad kon ik onder andere ook een internetdongle kopen. Vandaar ook dat de updates van de blog mogelijk zijn. Zelfs vanuit de missie. Vervolgens nog wat 

boodschappen gedaan een parkeerboete ontvangen (van wel 10 eurocent!) en naar een klooster gegaan. Hier vroegen we toestemming om fr. Anthony achter te laten, zodat 

hij in een aantal maanden de plaatselijke taal kan leren, en we namen een Indiase zuster mee voor de missie. Zij zal vanaf nu de kliniek verder opzetten als deze 

volgende maand door de overheid wordt gekeurd.

Nu ik vanmiddag bezig was met mijn blog ging ik ook foto's maken van de missie. Tijdens het rondje heb ik eigenlijk weinig foto's gemaakt en veel meer met mensen staan 

praten. Iedereen groet je even waarna je vraagt hoe het met ze gaat en andersom. Daarnaast is het natuurlijk ook niet heel chill als ik foto's zit te maken terwijl de 

mensen mij niet kennen. Later zullen er dus meer foto's volgen. Natuurlijk ook van mijn gastgezin en hun huis!