Net thuis

Soms zou ik bijna vergeten dat ik in Malawi zit. Vooral als het koud is en 3 dagen achter elkaar regend. Schijnt iets karakteristieks te zijn voor de omgeving van Mzuzu. Zelfs buiten het regenseizoen. Gelukkig doen de kinderen heel hard hun best om me warm te houden. Op het moment dat de zon onder gaat beginnen ze met een vuurtje en zo snel als ik erbij kom staan, zorgen ze ervoor dat de vlammen boven mij uit komen.

De scholieren naderen de examenperiode die 3 juli begint. Zelf moest ik ook de examens maken voor vakken die ik geef. De examens had ik op tijd af tot een collega me vertelde dat het wel heel weinig vragen waren. Wat blijkt? De examens moeten over het hele afgelopen jaar gaan in plaats van alleen de laatste periode. Erg handig dat ze dit ook aan mij vertellen. Dit betekende dat ik direct mijn lessen moest veranderen om de theorie uit het boek terug te koppelen. Gelukkig kwam ik tot de conclusie dat ik alle theorie voor form 1 herken van mijn eigen middelbare schooltijd. Bij form 3 kwam ik tot een andere conclusie, waardoor ik de afgelopen week vooral veel zelf heb moeten studeren.

De scholieren voelen echter nog niet de druk van de examens. Ze hebben vorige week vrijdag zelfs een vrije dag genomen. Een docent had ze namelijk de dag ervoor wijs gemaakt dat het een feestdag was. Het resultaat was dat ze allemaal nog in hun bed lagen, terwijl de docenten al op de school waren. Die dag heb ik eigenlijk niks uitgevoerd, want het wachten op de studenten is nutteloos. Het grootste aantal studenten in één klas was namelijk 5 en in form 1 zelfs maar 3.

Vorige week zaterdag ben ik samen met twee studenten naar Mzuzu gelopen. Mijn doel van deze tocht was onderdeel van mijn onderzoek voor de universiteit om te zien hoeveel tijd studenten besteden aan het kopen van eten. De studenten hadden echter een heel ander doel voor ogen en dat was om mij hun familie te tonen. Eerst langs de hout- en metaalmarkt waar de oom van Benjamin werkte. Vervolgens naar een buitenwijk waar zijn opa en oom wonen. Zijn opa was echter niet thuis, dus bleven we bij zijn tante wachten tot hij terug kwam. Totaal zijn we daar 2,5 uur geweest, maar dit was niet heel erg. Het ergste van het wachten was wel de slechte serie die zich afspeelde op de televisie. Zo slecht geacteerd. De overige zenders waren echter niet veel beter. Zo was er 1 geschiedeniszender en waren de overige zenders allemaal van christelijke profeten die mensen aan het genezen waren en waar je een telefoonnummer kon bellen voor gebed.

Bij Benjamin's tante gelunched en uiteindelijk door gegaan naar de zus van Happy. Warme melk en Afrikaanse cake werden daar aangeboden en uiteindelijk zijn we daar ook een hele tijd gebleven. Om 16.00u bedachten we dat de markt bijna zou sluiten en we nog eten moesten kopen, dus nog op het aller laatste moment pinda's, bananen, visjes en rijst gekocht.

Acht uur 's ochtends waren we vertrokken uit Lusangazi en pas om half acht 's avonds kwamen we weer terug. Onderweg talloze keren 'mazungu' (wit) genoemd door lachende kinderen en na zo'n 35 kilometer lopen toch wel moe.

De zondag was gelukkig veel toekijken en zitten in plaats van alsmaar lopen. Zo hielden de verschillende koren van de kerk na de dienst een geldinzameling. Dit hield in dat ze om en om gingen zingen. Er werd afgewisseld als er 500Mk (1 euro) was ingezameld, dus als je het niet mooi vond kon je geld neerleggen en het volgende koor horen.

Donderdag avond waren de generale repetities voor de graduation ceremonie. De studenten moesten dans-, toneel- en zangstukjes voorbereiden om dit later uit te voeren
voor de ouders van de form 4 studenten net voordat hun examens beginnen. De generale repetitie is alleen heel anders dan in Nederland. Waar het in Nederland om een laatste check gaat en om het opbouwen van zelfvertrouwen, is dit in Malawi totaal overbodig. Ze hebben zelfs zoveel zelfvertrouwen dat ze solo-zingen terwijl ze totaal niet kunnen zingen en dansen terwijl ze niet goed kunnen dansen. De generale repetitie was dan ook meer om de goede stukjes eruit te selecteren en de rest teleur te stellen. Dit was heel duidelijk nodig! Rappers die een soort van verhaal zaten te vertellen zonder adem te halen. House-dans zonder muziek. Zelf geschreven liedjes wat neer kwam op het herhalen van 1 zin in telkens een andere melodie. En het ergste: een 'fashionshow' wat meer leek op een datingshow.

De echte ceremonie zal ik echter missen, omdat ik aankomend weekend naar Livingstonia hoop te gaan. Klein plaatsje opgebouwd door Schotse evangelisten rond 1900. Niks bijzonders tot nu toe. Het aparte aan dit dorp is echter dat het op een hoge berg is gebouwd direct aan het meer. Dit betekent mooie uitzichten en ook een beetje actief bezig zijn door de berg te beklimmen. Volgend reisverhaal meer hierover!