Lucky Mountain

Afgelopen vrijdag snel form 3 les gegeven om daarna vroeg te vertrekken richting Mzuzu. Form 1 had ik opdrachten gegeven om te maken en de fathers konden mij in Mzuzu afzetten. Toch waren de grote bussen richting Karonga al vertrokken, dus moest ik in een mini-bus. Ze noemen ze wel mini, maar ondertussen proppen ze er wel 35 personen in met tientallen kilo's bagage. We zaten daarom ook met z'n 5'en naast elkaar waar 3 normale stoelen stonden plus een klapstoeltje. Gelukkig kon ik er 'al' na 3 uur uit in plaats van de complete rit naar Karonga.

Na 3 uur kwam ik dus aan in Chitimba. Dit is een klein dorpje direct aan het meer van Malawi waar ze veel te veel aan touristen zijn gewend. Ik werd dan ook direct aangesproken door mensen om mij met een auto naar mijn verblijf te brengen of om een guide aan mij te koppelen. Ik was echter van plan om omhoog te lopen, dus uiteindelijk lieten ze me gaan met een ander persoon die ook boven op de berg moest zijn. Nadeel was dat deze persoon redelijk dronken was, maar het voordeel van hem woog echter zwaarder. Hij wist namelijk alle shortcuts en die had ik nodig. Het is een voettocht van 3 uur en de weg is erg steil. Er zijn dan ook 20 haarspeldbochten om boven te komen.

Het lopen ging wel prima, maar het begon al laat te worden en ik wist al bijna zeker dat het donker zou zijn voordat ik aan zou komen. We hadden alleen veel geluk, omdat we een auto hoorde aankomen en we mochten meeliften. In de auto zaten 3 dames die al een tocht van 8 uur achter de rug hadden. Ze moesten naar precies dezelfde plek en onderweg konden we de dronken man bij zijn huis droppen. Eenmaal boven was ik echt heel blij dat ik dat stuk niet hoefde te lopen, want het was echt nog een lang stuk omhoog. Nu kon ik tenminste rustig avondeten, terwijl mijn tentje werd opgezet.

De lodge waar ik verbleef is prachtig. Het restaurant is op de rand van een berg gebouwd, waardoor je zeer ver kan kijken. De watervallen waren ook vanaf het terrein te horen welke nog geen 1 kilometer verderop waren. 's Avonds vooral veel gepraat met de dames. Ze wisten verschrikkelijk veel van Malawi, omdat ze van de ministeries van Industry, Landbouw en Educatie waren. Het was vooral interessant door mijn ervaringen met de milk cooperation en de middelbare school waarop ik les geef, want ze wilde weten in hoeverre hun beslissingen effect hadden in een afgelegen dorpje.

Zaterdag begon met een warme douche, warme koffie en een gebakken eitje. Een heel fijn begin van de dag en het zou alleen nog maar beter worden. Bij de lodge had ik Dave en Daniel ontmoet die op dit moment vrijwilligerswerk deden bij de lodge. Ze kwamen respectievelijk uit Australië en de United States en ze hadden heel veel ervaring met Afrikaanse landen. Samen met hen zou ik de berg gaan verkennen en dit begon bij de Machewe watervallen.

Op het eerste gezicht leek de waterval niet erg groot. Het was zo'n 3 meter hoog en eindigde in een plas water. Direct daarna zag ik echter de rotswand waar we op stonden en de tientallen meters die het water daarna naar beneden viel. Een schitterend uitzicht. De tweede waterval was net zo mooi en daar waren ook grotten aanwezig om onder de waterval door te lopen.

Na de watervallen vertrokken we naar Livingstonia. Dave had een kapper nodig en Daniel internet en terwijl zij bezig waren ging ik het dorp verkennen. De straat (ja, een enkele straat) zag er ordelijk uit met mooie huizen. Achteraf hoorde ik dat het heel duur is om daar een huis te bouwen. Aan het einde van de weg stond het Stone House waar oorspronkelijk dr. Law heeft gewoond vanaf 1903. Hij was een belangrijk persoon bij het opzetten van de missie rond Livingstonia. Nu was het huis omgebouwd naar een museum met daarin allemaal foto's en voorwerpen uit die tijd.

Het museum was na 15 minuten al tot een einde, dus nog wat koffie gedronken en toen weer teruggelopen met Dave en Daniel. We werden echter heel snel weer opgepikt, waardoor we bijna niet hoefde te lopen. Daniel moest alleen nog zijn geitenvlees ophalen die hij had laten bewaren bij een klein winkeltje. De eigenaar van het vlees was echter al vertrokken, dus moest hij veel moeite doen om erachter te komen waar het vlees was. Uiteindelijk bleek iemand het daar te hebben. Probleem was dat hij ons wilde afzetten door te zeggen dat hij het dubbele moest betalen omdat het meer gewicht zou zijn dan afgesproken. De discussie had ondertussen al zo'n 20 toeschouwers getrokken en het werd een grote choas van schreeuwende mensen. Aan het einde van de discussie had iemand het geniale idee om het dan maar gewoon te wegen, waarna de discussie binnen een minuut voorbij was. Het was gewoon 1 kilo, dus de normale prijs.

Ook al moesten we nog maar 10 minuten lopen, werden we opnieuw opgepikt door een auto. Ondertussen zal de titel van dit reisverhaal wel duidelijk worden... Ik had echter nog niet genoeg gelopen en had nog energie over. Uiteindelijk nog 2 uur in de avondlucht met ondergaande zon gelopen. Aan de linkerkant uitzicht op het meer en aan mijn rechterhand de bergen. Een mooie afsluiter van een mooie dag.

De zondag was de dag van de terugreis. Van te voren zou ik hebben gezegd dat dit de minst leuke dag zou worden door de tocht naar beneden en daarna in overvolle bussen. Dit pakte echter heel anders uit doordat ik met Sarah, Fiona en Sonaire kon meerijden naar Mzuzu. Zij moesten helemaal terug naar de hoofdstad en zouden daarbij de roadblock passeren waar ik moest zijn. Perfect dus! Naast mij namen ze ook Megan mee, een Canadees, die ook in dezelfde lodge verbleef.

Voordat we de grote reis begonnen eerst nog ontbeten bij een ander verblijf. Hier hadden ze een prachtig uitzicht over het dal en vooral de hangmatten waren een uitdaging. Ze stonden letterlijk aan de rand van het ravijn en dat maakte het erin liggen alleen maar mooier. De rit naar beneden was vooral veel hobbels. De weg was niet geasfalteerd en was nog niet gerepareerd na het regenseizoen van 2 maanden geleden. Naast de hobbels was ook het ook hopen op geen tegenliggers en anders wel tegenliggers op de juist plek. Bij de eerste twee tegenliggers pakte het goed uit, doordat het op een breed stuk weg was, maar bij de derde begonnen we toch te twijfelen of we er langs zouden komen. Gelukkig konden wij aan de kant van de berg blijven en ging de Malawiaan in z'n achteruit richting het ravijn. Volgens mij scheelde het niet veel, maar we waren er langs.

Na zo veel spanning hadden we wel een duik in het meer verdiend en ik was niet de enige die dit dacht. Zo snel als dat we beneden waren, zochten we een strandje op om te zwemmen. Opnieuw een prachtig uitzicht. Dit had ik moeten missen als ik niet kon meeliften, maar het werd nog beter. Zo stopte we onderweg ook nog bij een hangbrug gebouwd door de lokale bevolking. De brug was opgebouwd uit stukken bamboe, waardoor de brug doorboog terwijl we er overheen liepen. De brug op zichzelf was niet erg interessant, maar de reactie en de angst van de dames maakte het helemaal goed. Een durfde zelfs niet over te steken.

Eenmaal aangekomen in Mzuzu eerst nog Indiaas gegeten in een restaurant, waarna we richting 'mijn' roadblock vertrokken. De roadblock is direct ook een politie controlepost waar we heel streng gecontroleerd worden. Toen ik echter uitstapte, was de reactie het tegenovergestelde en had ik al snel een nieuwe vriend gemaakt die mijn telefoonnummer wilde. Nu heb ik dus geen 112 of iets dergelijks in mijn telefoon, maar een privé politieagent die niet al te ver van me vandaan woont. :D