Weekendje tourist

Hoe je binnen een dag van een hardwerkende 'Malawiaan' over kan gaan naar een typische tourist. Niet moeilijk. Zoek een Amerikaan op en reis naar het strand van Lake Malawi. Dat is precies wat Paul en ik deden afgelopen weekend!

Het begon vrijdagochtend. De weekendtas was al ingepakt. Het enige wat ons tegen hield waren de scholieren die zo nodig lessen wiskunde en natuur-/scheikunde nodig hadden. Dus snel 3 lessen en notities voor later gegeven en om 10.30u zaten we al in de auto richting Mzuzu. Father Sijo kon ons brengen wat zo'n 1,5 uur scheelde in lopen.

In Mzuzu voelde ik me al duidelijk een blanke. Het begon al bij de pinautomaat waar ik moest kiezen voor het hoogst mogelijke bedrag om op te nemen om het weekend door te kunnen komen. En dan krijg je 40 briefjes van 1000 Malawian Kwacha. Direct daarna konden we de mooiste, volste auto uitkiezen die ons naar Nkhata Bay zou brengen. Waarom mooi hoef ik jullie niet uit te leggen, maar waarom vol? Well, anders kan je nog zo lang wachten bij de bushalte tot de auto zo vol zit dat de bestuurder het genoeg vind. Je kan dus beter direct de volste uitkiezen. Zo zaten we dus met 8 personen in een auto met 7 zitplaatsen. Helemaal niet verkeerd.

De rit duurde niet langer dan een uur. Constant dalend met gevaarlijke slingers. Gelukkig kon ik de weg voor ons niet zien, want anders had ik een aantal inhaalmanouvres niet plezierig gevonden. Gelunched in een snackbar met een vers kippetje, daarna op weg naar ons verblijf.

De lodge is zo'n 2 kilometer van het cetrum vandaan. In het begin nog een asphalt weg, maar al snel moesten we daar vanaf om bij de plek te komen. De lodge was gebouwd op de rotswand, direct aan het water. De hut die we kregen was niet verder dan 5 meter van de waterrand af. Het eerste wat we deden was dan ook erin duiken.

Op deze plek van het meer hoefde ik niet bang te zijn voor de parasiet die zo goed als overal in Afrika aanwezig is. Toen we erin lagen, kwamen echter de verhalen die me toch ongemakkelijk lieten voelen. Zo was Paul tijdens een vorig verblijf rustig aan het zwemmen, toen plotseling de kinderen aan de kant begonnen te schreeuwen en te wijzen. Hij zag toen ook zelf dat er een slang richting de kant aan het zwemmen was en hij lag op de route van de slang. Zo snel mogelijk zwom hij naar de kant en de mannen stonden op de kant al klaar met takken. Paul was op tijd en dat was maar goed ook, het was een groene Mamba. De hond die de slang uiteindelijk dood beet was minder gelukkig, binnen een half uur was die dood. Maar dit alles is dus niet gebeurd terwijl ik er was, maar dan weten jullie tenminste hoe gerust ik daar aan het zwemmen was ;)

Na het zwemmen een heerlijke warme douche genomen na 1,5 maand plonsen in lauw water. Bij het restaurant aangekozen was Paul al vergezeld met zo'n 7 andere Amerikanen. Ze waren van dezelfde organisatie als Paul, Peace Corps, en ze waren te duidelijk Amerikaan. De stopwoorden die ze gebruikte, de kinderlijke manier waarmee ze over alcoholgebruik praten, de accenten (zelfs ik kon de accenten in de verschillende states plaatsen), en toen ik 'literary' verkeerd gebruikt werd, was ik overtuigd van alle vooroordelen over Amerikanen.

Het avondeten zou een barbecuebuffet worden, maar het eten liet erg lang op zich wachten. Ondertussen waren de Amerikanen vol aan het bier drinken en de vieze sterke drank ging erin met slapshots. Paul, ik en Melissa (die nuchter moest blijven voor medicijnen) zaten rustig toe te kijken hoe ze eerste al het restaurant moest verlaten voordat het eten gereed was.

Het eten was meer dan prima met opnieuw een kippetje. 's Avonds nog gedart en tegen middernacht besloten alle Amerikanen (Peace Corp Zambia was ondertussen ook in Nkhata Bay aangekomen met 6 personen) om nog het dorp in te gaan voor een live band. Dus zo gingen we met z'n 12'en op weg naar het dorp.

De wegen waren allemaal verlaten. Hetgene wat ons vergezelde was de verschillende stijlen muziek die duidelijk over het water waren te horen. De live band stelde echter niks voor. Al hadden ze wel keyboard en een echt drumstel, zo konden er weinig mee. En zo snel als we er waren, zo snel stonden we al weer buiten om naar iets anders te gaan.

Het volgende waar we terecht kwamen was een soort van dancebar, waar de meesten Afrikanen aan het dansen waren, terwijl andere in het midden van de zaal aan het poolen waren. Een choas dus, maar gelukkig waren er veel blanken om het niet ongemakkelijk te laten zijn. Wel moesten alle vrouwen zeggen dat ze getrouwd waren, want anders kregen ze iets te veel aandacht. En zo ontstond de situatie, waarin een aantal Amerikanen getrouwd waren met meerdere vrouwen en dit werd als de normaalste zaak te wereld beschouwd door de lokale bevolking.

Om 2.00u dan toch terug gegaan naar onze lodge en jammer genoeg al om 7.00u gewekt door onze buren. Ondanks dat niet het hoofd laten hangen, maar de dag vrolijk begonnen met een nieuwe duik in het meer. Dat maakt alles weer goed!

De tweede dag was veel rustiger. Het gebakken eitje gegeten als ontbijt, een hamburger als lunch en voor diner een grote vis. 's Avonds dit keer geen bier, maar een beetje van de plaatselijke, zogenaamde bananenwijn. De smaak samengevat: zoet! De derde dag kwam net zo snel als de tweede dag voorbij ging en rond 12.00u waren we alweer op weg naar ons 'thuis'.

Het vervelenste van weer thuis zijn was wel de temperatuur. Waar we in Nkhata Bay met t-shirtje de complete dag warm gekleed waren, moest in Mzuzu de trui al weer snel aan. Vooral het bad vanochtend viel tegen na de ervaring van de warme douche. Het was namelijk 7 graden Celcius en dat is toch even wat anders dan ik gewend was.