Eerste bericht
Allereerst: ik ben veilig aangekomen! Daarnaast heb ik in deze eerste dagen al zoveel meegemaakt dat ik meerdere verhalen tegelijk upload. Zo zijn ze niet al te lang. Het begon allemaal op zondag toen mijn vader erachter kwam dat Lufthansa aan het staken was. Mij eerste vlucht werd gecanceld, waardoor de kans bestond dat alles in het water liep. Gelukkig was ik nog op tijd om een treinkaartje te kopen, waarna ik maandag iets na 13 uur op Utrecht Centraal stond. Het verschil met de normale trip naar Enschede was een backpack van 16 kilogram en natuurlijk dat deze trein voorbij Enschede ging. In de trein heb ik de tijd genomen om het boek 'Universele Reisgids voor Moeilijke Landen' te lezen. Een boek dat alle slechte situaties even langsloopt die je ooit zouden kunnen overkomen. Bedankt dames! Het maakte maar weer duidelijk dat ik echt op weg was naar een avontuur en eerlijk gezegd werd ik steeds nieuwsgierig wat er op me stond te wachten. De vliegreizen waren redelijk saai. Beide vluchten, van Frankfurt naar Johannesburg en van daar naar Lilongwe, had ik niemand naast me zitten wat ik ook niet erg vond. Nog even relaxen voordat ik in Malawi gedropt zou worden. De vliegtuigmaaltijden hielpen daar zeker ook bij. Vooral de laatste was niet mis, waar onder andere rundvlees en een brownie bij zat. De eerste indruk van Malawi was vanuit het vliegtuig. Overal waren rode weggetjes te zien die naar een paar huisjes gingen. Sommige hadden reflecterende daken (golfplaten), andere niet. Daarnaast had ik nog geen enkele asfaltweg gezien. Dat was tot 1 meter boven de grond, toen ik eigenlijk al had aangenomen dat we op een grasveld of iets dergelijks zouden gaan landen. Gelukkig lag er gewoon asfalt en was de baan lang genoeg om tot stilstand te komen. De douane deed nog een beetje beangstigend, maar naast dat ze de hele tijd langs liepen en een enkeling eruit pikte, kreeg ik gewoon toegang. Bij de uitgang zag ik direct de pastoors staan. Beide kwamen ze uit India en ze verbleven al meer dan 10 jaar in Malawi. Het was broeiend warm met een graad of 30 en de zon scheen fel. Onderweg met de pick-up truck werd de armoede in het land direct al duidelijk door de vele mensen die langs de kant zaten. Daarnaast was het ook oogsttijd en waren er overal verse producten te zien. Uiteindelijk reden we een wijkje in waar allemaal huizen stonden omgeven door muren. Even toeteren en de poort werd door een jongetje opengeschoven en daar was mijn slaapplek. Ik had verwacht dat ik naar een hotel werd gebracht, maar dit bleek niet zo te zijn. Ik mocht bij de missie in Lilongwe blijven slapen waar ze een schitterde kamer voor me hadden met uitzicht op twee bananenbomen. Er was zelfs een tv in de huiskamer! Het eten was ook niet verkeerd met verse kip en vis. Overdag liet fr. John me de hoofdstad zien. We gingen eerst naar de rijke wijk. Daar stond het regeringsgebouw en de straat daaraan alle banken en ambassades. Fr. John moest nog een paspoort ophalen bij de Zambiaanse ambassade, dus daar zijn we even naar binnen geweest. Vervolgens verlieten we de rijke wijk en gingen we naar een loodgieter. Deze man had een pomp voor de pastoor gerepareerd. Het werd me daar direct duidelijk hoe het in Malawi eraan toe gaat. Ze gaan er namelijk van uit dat niemand aan hun expertise twijfelt, terwijl dat best terecht kan zijn. Het was namelijk niet mogelijk om het te testen, want dat had hij zelf al gedaan. Gewoon aannemen dus dat hij de waarheid spreekt en goed luisteren hoe hij garandeert dat het 10 jaar mee gaat.Daarna het onderhandelen. De man vroeg 40.000 Kwatcha, wat ongeveer 80 euro is en de pastoor begon zijn briefjes te tellen. De grap van het geld is, is dat het grootste briefje 1000 Kwatcha is. Als westerling heb je dus hele stapels geld op zag. Het tellen duurde dus even. Als laatste gingen we een simkaart kopen bij het tankstation. Voor het nummer uitkiezen was er een balie. Voor het betalen van de simkaart een aparte balie. Voor het activeren weer een andere en uiteindelijk konde we naar de laatste balie toelopen om er belminuten op te zetten. Een hele organisatie dus. De volgende ochtend werd ik rond half zes wakker door het zingen van het ochtendgebed. De hele gemeente kwam samen in de kapel die aan het huis stond en daar zaten zevrolijk te zingen. Het ontbijt begon ook al vroeg, om 7 uur. Even wennen dus aan het nieuwe ritme hier in Malawi, maar een boerenomelet maakt veel goed :D
